Die éne medaille koesterde Cecil het meest

Door Jan Braakman

Op tafel liggen medailles, ingelijste foto’s van een jonge man in uniform, de Canadese vlag ten tijde van de Tweede Wereldoorlog.

Aan tafel zit Jack French. Jack vertelt over zijn broer Cecil. Hij noemt hem Cece (Sies).

Jack French vertelt over zijn broer Cecil. (Foto Jan Braakman)

Cecil was sluipschutter bij The Argyll and Sutherland Highlanders of Canada. Hij sneuvelde op 14 april 1945 in de omgeving van Friesoythe. French werd gedood door een Duitse granaat, die door het raam werd gegooid van het huis waarin zijn regiment het tijdelijk hoofdkwartier had gevestigd. French ligt in Holten begraven (IX A 5).

Jack laat de medailles zien die zijn broer heeft gekregen. Eén ervan houdt hij in zijn hand.

Cecil French was een jonge jongen die het niet gemakkelijk had toen hij opgroeide. Zijn vader maakte het hem moeilijk, sloeg hem, om niets, vertelt Jack. “Ik was tien jaar jonger en ik hoorde dat Cecil werd geslagen, om niets. Toen hij zestien was kwam hij sterk genoeg om voor zichzelf op te komen. Toen stopte zijn vader.”

Cecil H. French. Foto: Informatiecentrum Canadese Begraafplaats Holten

Toen Cecil 17 was verliet hij het ouderlijk huis en ging het leger in.

Cecil was een graag geziene jongen. Hij had thuis in Hamilton (Ontario) een vriendin, met wie hij al min of meer verloofd was. Hij had haar al een ring gegeven. Maar na verloop van tijd realiseerde hij zich dat hij misschien niet de juiste keus had gemaakt. Eenmaal in Europa bleef zijn verschijning niet onopgemerkt. Hij had vriendinnen in Engeland, en later, toen hij in de buurt van Roosendaal (Noord-Brabant) was gelegerd, kreeg ene Jeannette Heemskerk een oogje op hem.

Foto’s van haar liggen op tafel. Ze zijn gemaakt na de oorlog, toen een oudere broer van Jack naar Nederland op bezoek was geweest. Hij had Jeannette ontmoet. Hij was ook in Holten geweest om het graf van Cecil te bezoeken. Kleine zwartwit foto’s ter grootte van een postzegel in een lederen albumpje herinneren aan dat bezoek. De foto’s tonen een kaal en leeg ereveld met witte metalen kruisen. 

De gekoesterde medaille. (Foto Jan Braakman)

Dan pakt hij opnieuw die ene medaille. “Deze medaille kreeg hij toen hij aan een schietwedstrijd had meegedaan in Engeland. Hij had nog nooit zoveel hoge officieren bij elkaar gezien als op die dag. En hij was trots dat hij tot de beste vijf schutters van de dag hoorde.”

Het briefje dat Cecil (‘Cece”) aan zijn moeder schreef in het doosje met de medaille ligt op tafel. “Bewaar de medaille goed”, schreef Cece, “Misschien, als de oorlog voorbij is en ik weer thuis kom, kan ik de medaille dragen.”

Cecil kwam niet thuis. 

Jack French pakt de medaille op en houdt hem in zijn handen. “Zo voel ik me dichtbij mijn broer, omdat ik weet dat hij deze medaille ook in handen heeft gehad.”

“Deze medaille koesterde hij het meest”, zegt Jack. En dan breekt zijn stem. Jack pakt een zakdoek om een traan van zijn oog te vegen. “Deze koesterde hij het meest, want deze medaille heeft geen mensenlevens gekost.” 

©2019 Jan Braakman

Auteur: Jan Braakman

Jan Braakman is journalist en schrijver. Hij publiceert regelmatig korte biografische schetsen van geallieerde soldaten die in Nederland gesneuveld of begraven zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.